Mother: Shakira Father: Conroy (?) Siblings: None Other family: Unknown
Mate: None Ex mate(s): Saturn Foals: None Friends: None
» A P P E A R A N C E «
Wat je als eerst opvalt aan Pascha is haar gouden vacht. Ze heeft blonde manen, die donzig aanvoelen en tot ongeveer zo lang is als haar hals dik is. De puntjes komen er net onderuit. Ze heeft een soort onderbroken bles, maar de ruimte tussen haar kol en uitgelopen snep is best groot. De witte sneb gaat in het midden over in een zachtroze kleur, en de rest naar grijs. Haar neus is ook daarom grijs. Ze heeft op haar voorbenen kleine sokjes. Op haar linkerachterbeen is de kenmerkende aftekening van haar die oplicht in de duisternis. Het is een witte streep, die spiraalsgewijs haar been omhoog draait, en dan uiteindelijk aan de binnenkant van haar been verdwijnt. Ze heeft een hele elegante bouw, die ze heeft overgenomen van haar moeder. Ze heeft lange, dunne benen en is erg slank. Ze heeft geen enkel litteken of oneffenheid op haar smetteloze vacht.
» C H A R A C T E R «
Pascha oogt poeslief, vriendelijk en bovenal onschuldig. Ze doet zich dan ook vaak voor, hoe haar karakter eruit ziet. Weliswaar als je een gesprek met haar start, kom je erachter dat ze erg mysterieus en raadselachtig is. Je krijgt niet veel uit haar los. Ze is erg trots, en laat niks of niemand over haar heen lopen. Maar als je haar ware ik leert te kennen - wat maar weinig paarden te zien krijgen - zie je dat ze een heuse hartenbreker is. Haar ziel is besmeurd met haat en pijn, en ze wil die haat uit haar lichaam. En dat kan ze - volgens haar - alleen doen om anderen mee te laten maken wat zij in haar korte leven heeft meegemaakt. Diep in haar lichaam, verstopt onder de vele façades, zit toch een klein hartje onder haar borstkast, dat stil klopt, snakkend om ontdekt te worden.
» H I S T O R Y «
[size=10]Pascha werd geboren in een kleine kudde, met een onervaren moeder. Haar moeder was nog erg jong, ze had pas de leeftijd van drie jaar aangetikt. Ze had geen ervaring, ze was onwetend en bovenal erg naïef. Ze geloofde erin om nu een kind te kunnen opvoeden, in haar eentje, zonder vaderfiguur die om hen heen hing. Shakira - haar moeder - beloofde haar dat haar vader terug zou komen. Dat hij op een queeste was voor de kudde, en dat hij een tamelijk hoge rang had. Ze was een veulen, ze geloofde haar. Ze werd ouder, en ouder, en haar vader kwam nooit opdagen. Ze vroeg steeds aan haar moeder wát die queeste was, maar ze zei niks. Het was geheim, geen zaken voor haar. Maar haar vader kwam nooit meer opdagen. En ze wist niet of ze hem ooit zou tegenkomen. Zou ze hem überhaupt herkennen. Toen ze op een dag vroeg of hij nog leefde, zei haar moeder voor het eerst in haar leven woorden zonder overtuiging. Gebroken. Ze herkende die toon niet, maar toch braken de woorden haar hart: "Ik weet het niet."
Ze werd ouder, ze werd wijzer. Na die woorden van haar moeder, beloofde ze zichzelf nooit meer een woord te geloven die uit de mond van haar moeder kwam. Toch kwam er iemand nieuws in haar leven. Een hengst dit keer. Hij was voor haar perfect. Zijn uiterlijk, zijn karakter. Ze was onwetend, naïef. Ze had nooit zijn bedoelingen opgemerkt, waar hij naar hunkerde. Ze kende hem niet, noch hij haar kende. Toch werd zij hopeloos verliefd. Alles in haar ogen was aan hem goed. Saturn was zijn naam. Saturn leek ook in haar geïnteresseerd te zijn, alhoewel, dat dácht zij. Wat de volgende acties van haar waren was in een blinde waas van liefde, van verlangen naar hem, gedaan. Hij wilde iets van haar, hij wilde iets gedaan zonder dat hij ermee in contact kwam. Een verschrikkelijke daad, achteraf. Maar het meeste pijn deed haar dat híj haar gewoon gebruikt had. Zonder protest had ze het toegelaten dat ze verbannen uit de kudde was. Nooit zou ze zijn kwaadaardige ogen vergeten. En haar vader? Nog altijd spoorloos.
ma jan 28, 2013 8:48 am
