Do you feel your heart beating? ~ Ghivja

Onderwerp: Do you feel your heart beating? ~ Ghivja vr jan 25, 2013 12:48 pm

Langzaam draafde hij tussen de lange rijen bomen door. Hij wist wel dat de meeste dit gebied als heilig beschouwde, maar hij niet. Hij had maar voor weinig dingen respect, maar hij had vooral geen respect voor de regels van de andere kuddes. Hij keek naar boven, naar de bomen die vol met bloesem zaten. Hij draafde wel langs de rand heen, nog wel in de schaduwen, maar niet te ver naar binnen. Je wist maar nooit wat voor volk er verder rondzwierf. Hij had geen zin om een kudde met goede paarden tegen te komen. Aan de andere kant had hij wel zin in bloed. Hij stopte bij een kleine open plek en liet zijn hoofd zakken. Hij graasde van het gras wat er stond. Hij bleef in de schaduwen staan, zodat hij niet volop in de zon stond. Voor deze tijd van het jaar scheen de zon wel erg fel. Hij graasde rustig verder en zwiepte na een tijdje met zijn staart om de vervelende vliegen weg te jagen. Nog een nadeel aan de lente, de vliegen die weer op kamen zetten. Daarom hield hij zo van de herfst en van de winter. Eigenlijk was de zomer te warm voor hem. Maar hij wist altijd wel iets om het zo goed mogelijk voor elkaar te krijgen. Bloed bijvoorbeeld hielp perfect. Alleen waren de laatste tijd de paarden zo zeldzaam waar je het bloed makkelijk van kon drinken. Hun reputatie zorgde er voor dat de meeste al vluchten voordat ze dichtbij genoeg waren. Dat was dan wel jammer. Hij graasde rustig verder terwijl hij zijn zwarte ogen sloot. Hij bleef rustig verder grazen en opende na een tijdje zijn ogen weer. Hij zwiepte weer met zijn staart. En brieste even. Hij trok ruw nog een pluk gras uit de grond. Hij keek heel even naar de zon die al hoog in de lucht stond. Ergens in de verte hoorde hij hoefgeluiden. Hij trok weer een pluk gras uit de grond. Toen de hoeven dichterbij kwamen, hief hij zijn hoofd op. Kijkend naar wie eraan kwam, maar belangrijker, wat diegene van plan was te doen. Hij bleef in de schaduwen staan, daar voelde hij zich thuis.

He goes where no one goes
He does what no one does.
He follows his own way,
The way of the death..

388 woorden

Onderwerp: Re: Do you feel your heart beating? ~ Ghivja zo jan 27, 2013 12:14 am

Onderwerp: Re: Do you feel your heart beating? ~ Ghivja zo jan 27, 2013 12:18 am

best Bagheera

dit is een rpg topic, je bericht hier valt onder spam, omdat het niets toevoegt aan het topic, en hier niet thuis hoort. hierbij krijg je een waarschuwing.
reageren hierop graag in pm en hier niet meer reageren.

Mvg Muerto

Onderwerp: Re: Do you feel your heart beating? ~ Ghivja vr feb 01, 2013 12:31 am

^{Ongeïnteresseerd gleden mijn ogen oppervlakkig over de bomen. De bladeren die aan de levenloze takken hingen waren net zo min interessant. Er was niets om aandacht voor te geven. Moeder Natuur was niet bijzonder boeiend, vooral niet in deze getijde.
Dat het gebied als ‘heilig’ werd bestempeld kon me ook gestolen worden. Misschien was dit gebied het territorium van een andere kudde, maar dan zou ik niet worden tegengehouden. Nee, me aan regels houden van vreemden stond me niet bepaald aan. Een reden waarom ik liever niet in een kudde wilde.
Het was best wel heel erg naaiend, een haantje-de-voorste hengst had mij de kans afgepakt om een Suco te worden. Eerst, toen ik ervan hoorde leek het me geweldig. Tot ik hoorde dat ik als een schoothondje een hengst moest volgen. Zo is de lol er vanaf. Echter: Ik moest doen wat ik moest doen. Als alles niet goed uitpakte kon ik altijd nog in de mesthoop gaan liggen en niets van mijn leven maakte, áls dat al een optie was; mijn vacht wilde ik daar niet aan verspillen.
Met opgekrulde lippen hapte ik naar ieder vliegend wezen dat me lastig viel. Terug in mijn land was het niet zo erg, er waren amper muggen. Vliegen waren er genoeg, ellendige kriebelbeesten. De dazen echter, de dazen waren een minpunt van dit land. Sinds ik hier was was ik lekgeprikt als een plakje kaas.
Smachtend naar bloed hief ik mijn dominante hoofd en hinnikte schril en hoog. Ik was chagrijnig. De vegetatie was hier belabberd. Tegenstanders waren niet leuk. Niet dat ik zo lang in dit land ben, just sayin’.
Geërgerd gooide ik mijn hoofd in mijn nek, verveeld werden mijn oren in mijn nek gedrukt, alleen omdat er geen sensatie was.
‘Hopeloos,’ verlieten zachtjes mijn fluweelzachte lippen. De tonen werden perfect gecreëerd. Het was gemompeld alsof er geen hoop meer was, geen hoop voor deze bizarre, vreemde wereld. ‘Och jee, heb weemoed,’ triest gleden mijn ogen naar beneden, een minuscule grijns wekte ik op bij mijn woorden.
Rond de tien minuten later prikkelde een scherpe, muskusachtige geur mijn neus binnen. De trieste blik werd vervangen door een dominante, botte blik. Trots hief ik mijn fijne staart, de dikke bos werd als een veertje opgelicht. De lange oren die ook tot mijn beschikking waren gehoorzaamden perfectjes aan mijn bevel om ze dieper in het krocht van mijn manen te verstoppen.
Mijn hals dat voorheen gericht was naar boven, krulden zich nu uitgebreid naar beneden, mijn neus raakte bijna mijn borstkas. Als laatste waren mijn benen die hoog en sierlijk werden opgetrokken om aan de eis van een Arabier te voldoen. Raszuiver, geen mankementen, zo goed als nieuw.
De zwarte hengst kwam mijn gezichtsveld binnen, van hem kwam ook die geur die me eerder al was opgevallen. Rollend met mijn ogen besloot ik naar hem toe te gaan; ik herkende hem ergens van. Mijn tong gleed sadistisch over mijn zachte mond, mijn neus was lichtjes uit balans en kantelde iets te veel naar rechts, al was mijn hals nog perfect gekruld. Zo naderde ik de robuuste hengst die ik nu herkende en de naam gaf van Muerto. Geruchten gingen hier snel, en ik had gehoord dat dit dus de leider was van de Suco. ‘Heee sexy ladyy~’ riep ik hem uitdagend toe, alsnog ervoor zorgend dat de klanken mijn zachte mond perfect verlieten. In een sprong belandde ik voor zijn neus. Mijn voorbenen sprongen vervolgens iets opzij zodat ik me kon verdedigen als deze ‘vampier’ me zou aanvallen: Je wist maar nooit met deze gasten de laatste tijd.
‘Muwéérto! Zeg vertel me: Zijn de krochten van de verste onderwereld net zo donker als jouw mooie vachtje? Is jouw bloed roder dan die van mij? Of heb ik blauwer bloed dan de jouwe?’ Rustig kauwde en likte met mijn tong over mijn lippen. De ijsblauwe ogen die trots uitstraalde waren gefixeerd op de zijne, mijn fluweelzachte, ragfijne manen lagen rustig over mijn hals heen.
‘En is jouw Suco-bende net zo gevreesd als onze Sinterklaas? Want dat klinkt bizar. Aangezien je maar in je eentje bent..?’ Plots zuchtte ik heel triest en liet ik mijn houding varen voor wat het was. Als een onderdanige hond kroop ik dichterbij. Mijn diepblauwe ogen keken onschuldig naar hem op. ‘Ik wil er wel in..?’ Hoopvol knipperde de goede acteur met haar lange wimpers.}

OOC :: Je ziet wel dat ik absoluut niet gewend ben om te rp'en in de ik-persoon. als inleiding vond ik het leuk, maar één keer en nooit meer :'D

Onderwerp: Re: Do you feel your heart beating? ~ Ghivja di feb 26, 2013 7:23 am

Hij bleef rustig in de schaduwen staan en trok een pluk gras uit de grond en kauwde erop. Een pluk van zijn manen was voor één van zijn ogen geschoven. Hij bleef op het gras kauwen, het smaakte niet beter dan waar dan ook. Hij bleef zo staan, hij leek niks te doen, maar je kon je erg vergissen in paarden, en vooral in hem. Zo in de schaduwen merkten de beestjes hem niet op, en dat was beter ook. Hij had zo’n hekel aan vliegen die dan aan je vacht bleven kleven. Hij verzette een paar passen en trok opnieuw een pluk gras uit de grond en kauwde er weer op. Hier in de schaduwen was het best uit te houden. De zon stond weer eens hoog in de lucht, het zou voor hem redelijk warm zijn om met dit weer vol in de zon rond te galopperen, niet dat dat hem iets uitmaakte, maar hij bespaarde liever zijn energie voor iets anders. Het duurde niet lang, of een geur drong zijn neus binnen, en geur van een paard. Hij bleef in de schaduwen staan, maar hief wel zijn hoofd op. De pluk manen bleef voor zijn oog hangen, toch kon hij perfect zien wat er gebeurde. Op sommige momenten voelde hij een hartslag dichterbij komen, hij hoorde het bloed rond pompen, kijk, dat was nou waar hij op had gehoopt, een rondlopende bloedbank, oftewel een paard. Het duurde niet lang voordat er een paard in zijn blikveld verscheen. Hij bleef rustig staan en liet zijn hoofd weer zakken. Hij plukte rustig plukken gras uit de grond. Zolang het paard nog niet dichtbij was, kon alles gebeuren. Toen hij het geluid van hoeven hoorde hief hij zijn kop op. Hij keek naar het paard, wat zo op het eerste gezicht raszuiver leek, een merrie. Hij bleef rustig staan en keek naar de merrie die op hem afkwam.
‘Heee sexy ladyy~’ hoorde hij haar roepen, uitdagend. Hij ging er maar niet op. Hij zag hoe ze met een sprong voor hem belandde en toen weer iets opzij sprong. Plukken manen waren voor zijn ogen geschoven. Hij keek naar haar. Op het eerste gezicht zou je denken dat hij geen krachten had, omdat op zijn vacht geen aftekeningen stonden. Hij bleef naar de merrie kijken, het enige dat kon verraden dat hij krachten had, waren zijn zwarte ogen. Zwart in plaats van bruin zoals de rest had. Hij bleef naar haar kijken, wachten op wat merrie nog meer uit zou kramen, het duurde niet lang voordat hij haar stem weer hoorde, ‘Muwéérto! Zeg vertel me: Zijn de krochten van de verste onderwereld net zo donker als jouw mooie vachtje? Is jouw bloed roder dan die van mij? Of heb ik blauwer bloed dan de jouwe?’ Ergens begon hij een lichtte irritatie te voelen, meer omdat ze hem beledigde, en omdat ze zo nerveus leek te doen. Hij kon haar bloed horen pompen. Wat zou het leuk zijn, om gewoon haar bloed stil te zetten, zodat ze eindelijk eens stil stond. ‘En is jouw Suco-bende net zo gevreesd als onze Sinterklaas? Want dat klinkt bizar. Aangezien je maar in je eentje bent..?’ Hij bleef naar haar kijken. Hij was hier dan misschien in zijn eentje, maar hij was nooit alleen hier in ME. Zijn kudde was in de buurt, en overal in het land rond, zwierven nog anderen die bij hem hoorde. Hij bleef naar haar kijken, zonder een woord te zeggen. Hij zag hoe haar statige houding opeens verdween, en de merrie hem hoopvol aankeek, terwijl ze zei: ‘Ik wil er wel in..?’ hij keek naar haar, dat meende ze toch niet, hoopte hij van harte. Hij ergerde zich nog steeds aan haar bewegingen, maar zijn zwarte ogen verraden niks. Hij hoorde haar bloed rondpompen en keek recht in haar ogen. Hij zwiepte even met zijn staart en bleef naar haar kijken. Hij concentreerde zich op het geluid van rondpompend bloed. Hij doorbrak heel simpel het ritme van haar rondpompende bloed. Hij dwong haar met bloedsturen stil te staan. Het koste hem wel energie, maar niet al te veel. ”don’t mess with something you don’t understand” zei hij, het klonk zacht, maar wel dreigend. Hij bleef haar aankijken, terwijl hij haar forceerde om stil te blijven staan door haar bloed te sturen.

Horses live
Horses fight
Horses die,
Only the strongest survive

731 woorden
Bloed sturen met toestemming van Ghivja
ps, sorry voor laatheid^^

Onderwerp: Re: Do you feel your heart beating? ~ Ghivja wo feb 27, 2013 11:04 am

Teleurgesteld, beledigd maar ook snibbig trok ze haar fijne neusje op en probeerde van hem weg te stappen. Hij had haar in haar macht, door haar rondpompende bloed. Zijn stem was dieper door de dreiging dan ze had voorgesteld, toch was ze niet bang. In tegendeel; Amuzement was te lezen in haar ogen. De brutale houding die toch in haar bezit bleef, ookal kon ze geen stap meer zetten. ‘Is that all you can say? In English?’ de klanken die uit haar keel geperst werden waren omhoog gelift door verontwaardiging, haar houding was weggevaagd, Ghivja had haar trotse staart weer enigszins geheven, al maakte de hengst het haar wel verdomd moeilijk.
Geïrriteerd dat ze nu niet meer rondjes kon draaien, met haar hoeven kon stampen en met haar staart kon zwiepen brieste ze hard, hopend dat het de hengst ook irriteerde.
‘Maar..? Suco’tje van me, word je niet blij als je een loyale volger hebt? Iemand die altijd naar je luisterd, iemand die nergens anders om geeft dan om jou?’ haar bruine ogen fixeerden zich op die van hem, ze meende het.
‘Mijn naam is Ghivja by the way’ sprak ze arrogant en onnodig. ‘Dus beleefdheden zijn niet nodig,’ zei ze zacht, perfect en helder.
Opeens bedacht de Arabieren merrie zich. Ze bedacht dat ze het niet waard was om te smeken voor aandacht dat ze nooit had gekregen. Nee, het was wel duidelijk dat iemand anders alles kreeg. Al het goede, en Ghivja, arme, arme Ghivja kreeg het armzalige. Ze was er sterk van geworden. Nee, bullshit. Het had haar verwend laten worden. Vechtend kon ze alles voorelkaar krijgen. En anders werkte heel hard huilen wel.
‘Laat maar jij arrogante kwast. Als ik me kon bewegen was ik weggelopen. Either way ga ik waarschijnlijk toch niet weg, dus bespaar jezelf de moeite.
Ik zie dat je niet echt rechtstreeks antwoord geeft. Ik mess niet, en ik understand het prima. Je bent een vliegen dodende terrorist die niets anders kan doen dan onschuldige paarden te laten doen alsof het poppen zijn. Ooit broers gehad?’
Hysterisch gelach kwam uit haar mond, een reden niet kennend. Haar mond kon nog altijd bewegen, haar oren konden slightly bewogen worden. Er was genoeg wat ze nog wel kon doen, genoeg om de hengst voor haar te irriteren.
Haar bruine ogen weer fixerend op die van Muerto zuchtte ze hard, haar gelach vergetend. Vervagend. Smoothly and steadily. ‘Dus.. Je hebt jezelf nu óf een vijand gegund, óf een loyale vriend.’ grinnikend bracht ze erachteraan: ‘of gewoon een crappy paard dat niet goed in d’r hoofd is en bereid is het leven zuur te maken voor je.’
Met een grijns van oor tot oor probeerde ze haar lichaam langzaam weer te overwinnen. Ze genoot van het feit dat er geen controle was. Genietend sloot ze haar ogen. Haar zachte getuite lippen maakten zachte smakgeluiden die bedoeld was om de hengst te ergeren. Het ergerde haarzelf niet.
Bedachtzaam opende ze haar ogen weer, niet stoppend met de smakgebaren. Enkel nam ze een paar minuten vrij om iets te zeggen, ‘weetje, klein princesje van me, een overwinning kan toch zo goed zijn. Zo goed smaken.’

» :: Ghivja Mueylr ::